Άλλος για Γερμανία τράβηξε, άλλος για Φιλανδία και άλλος για Σουηδία ή ακόμα και Ολλανδία.
Μπορεί, σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν τα κυβερνητικά στελέχη η μεγάλη ύφεση και το βάθος της οικονομικής κρίσης να αποτελεί παρελθόν, όμως από την στιγμή που δεν υπάρχουν δουλειές και η ανεργία είναι ακόμα στα ύψη, το κύμα της μετανάστευσης που χαρακτήρισε τα χρόνια του 2009 -2013, συνεχίζεται.
Η Πάτρα και γενικότερα η Αχαΐα με τα μεγάλα ποσοστά της ανεργίας και με τους νέους της να ψάχνουν να βρουν δουλειές ακόμα και του… ποδαριού, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Αρκετοί νέοι έχουν ήδη φύγει και άλλοιετοιμάζουν «βαλίτσες» για να φύγουν ψάχνοντας εργασία μέσα από το διαδίκτυο σε χώρες κυρίως της Βόρειας Ευρώπης. Εκεί που θα είναι σίγουροι ότι δεν θα τους πιάσει η κρίση.
Παραδείγματα υπάρχουν γύρω μας αρκετά. Κοπέλα που μένει λίγο έξω από την Πάτρα, αποφάσισε να μετακομίσει στην Σουηδία. Πριν από μερικές μέρες έφυγε και είναι τυχερή γιατί εκεί θα βρει τον αρραβωνιαστικό της πουεργάζεται σαν μάγειρας σε εστιατόριο. Δουλειά δεν είχε βρει, αλλά ήταν σίγουρη ότι πηγαίνοντας στη Σουηδία, σε ένα μέρος λίγο έξω από τη Στολχώμη, δεν θα αργούσε να βρει. Κρύο, χιόνια, σκοτάδι από νωρίς στην Σουηδία, αλλά ο κατώτατος μισθός φτάνει τις 2.000 ευρώ.
Άλλο παράδειγμα: Ένας Πατρινός που εργαζόταν για χρόνια ως πωλητής σε εταιρία αναψυκτικών έφυγε πριν από δύο μήνες για την Νυρεμβέργη της Γερμανίας. Όπως έλεγε στους φίλους του είναι ικανοποιημένος. Μέσα σε έξι μέρες βρήκε δουλειά που έχει να κάνει με τον κλάδο του (πωλητής σε μεγάλη εταιρία τροφίμων) και παίρνει ένα καλό μισθό που του αρκεί για να έχει μία αξιοπρεπή ζωή. Στην Πάτρα ήταν για πάνω από 1,5 χρόνο χωρίς να έχει δουλειά.
Για την Γερμανία αναχώρησε και ένα ζευγάρι από την Πάτρα. Παντρεύτηκε πριν από δύο μήνες περίπου έχοντας αποφασίσει νωρίτερα ότι δεν θα ζήσει στην Ελλάδα, αλλά στην Γερμανία. Τους βοήθησε το γεγονός ότι είχαν βρει και οι δύο εργασία μέσα από το διαδίκτυο. Ο άνδρας γύρω στα 35 ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα είχε φτάσει να κάνει ένα με δύο μεροκάματα το μήνα, ενώ η γυναίκα πήγαινε από σεμινάρια σε σεμινάριο για να παίρνει μετά από πέντε – έξι μήνες 200 και 300 ευρώ.
Στην Γερμανία θα δυσκολευτούν είναι σίγουρο αφού δεν γνωρίζουν καν την γλώσσα (έκαναν βέβαια ορισμένα εντατικά μαθήματα Γερμανικών το καλοκαίρι), όμως έστω και έτσι θα αντέξουν. Από την Γερμανία, πάμε στην Αυστραλία.Οικοδόμος, πλακοστρωτής που εργαζόταν πριν από τη κρίση με αρκετά καλά μεροκάματα, έφυγε λίγο πριν το προηγούμενο καλοκαίρι για την μακρινή ήπειρο και συγκεκριμένα για την Αδελαϊδα. Εκεί θα έβρισκε τον ξάδελφο που είχε φύγει νωρίτερα.
Του βρήκε δουλειά και τα μεροκάματα του φτάνουν για να ζει άνετα και να περνάει καλά, έστω και αν του λείπει η πατρίδα. Ένας ακόμα Πατρινός, έφυγε πριν από οχτώ μήνες για την Φιλανδία. Είχε βρει δουλειά πάλι από το διαδίκτυο σε εταιρία εκτροφής ψαριών. Είναι σκληρή δουλειά, ανάμεσα σε πάγους και παγόβουνα, όμως τα λεφτά είναι κάτι παραπάνω από καλά.
Και δεν είναι μόνο αυτοί, υπάρχουν τόσες και τόσες περιπτώσεις που έφυγαν και ακόμα περισσότερες που είναι σε μία φάση που το «σκέφτονται». Φιλόλογος που μαζεύει με δυσκολία 300 ευρώ το μήνα από μαθήματα, το ψάχνει για Ολλανδία, αρχιτέκτονας που ψάχνει χωρίς να βρίσκει εργασία σε τεχνικά γραφεία ακόμα και δίχως μισθό έτσι για την εμπειρία, ετοιμάζεται για την Αγγλία.
Υπάρχουν βέβαια και άλλες περιπτώσεις που έφυγαν, αλλά το μετάνιωσαν και γύρισαν. Λίγες αλλά υπάρχουν. Γιατί είναι σκληρή η ξενιτειά, είναι γλυκιά η πατρίδα και φυσικά κανείς δεν λέει ότι στο εξωτερικό θα βρει δρόμους στρωμένους από ροδοπέταλα…
