Είναι γνωστό ότι η κρίση έχει χτυπήσει για τα καλά, όχι μόνο τα εμπορικά μαγαζιά, αλλά τα καταστήματα εστίασης, ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους της Πάτρας.
Μετά την βροχή «λουκέτων» που είχε χαρακτηρίσει την τριετία του 2010 -2013όπου το ένα κατάστημα έκλεινε μετά το άλλο, φαίνεται ότι το τελευταίο τρίμηνο, έχει μπει για τα καλά νέο «τσουνάμι» στην αγορά της πόλης. Νέο «τσουνάμι» που όπως όλα δείχνουν δεν αφήνει τίποτα στο πέρασμα του, αδιαφορώντας για το είδος της επιχείρησης ή τι είναι αυτό που προσφέρει.
Καταστήματα που εδώ και χρόνια είχαν μία σταθερή πελατεία, αλλά μάλλον δεν άντεξαν. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι και ένα από τα παλαιότερα γαλακτοζαχαροπλαστεία της Πάτρας το «Καμέλια» στην γωνία της Αλεξάνδρου Υψηλάντου και της οδού Αγίου Νικολάου. Μία από τις γνώριμες γωνίες της Πάτρας όπου μπορούσε να βρει κανείς εδώ και χρόνια γιαουρτάκια, φρέσκο γάλα, γλυκίσματα, λουκουμάδες και πολλά άλλα.
Δεν είναι όμως το μοναδικό μαγαζί που έκλεισε στο κέντρο της Πάτρας. Επί της οδού Αγίου Νικολάου έκλεισε εμπορικό κατάστημα που πουλούσε γυναικεία αξεσουάρ και το οποίο λειτουργούσε τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά δεν είναι το μόνο. Η Γούναρη, η Γερμανού, η Κορίνθου και άλλες κεντρικοί οδοί της πόλης που άλλοτε χαρακτηρίζονταν για την εμπορική ζωή τους, παραμένουν γεμάτες από «ενοικιάζεται».
Θέλετε να πάμε στον χώρο της εστίασης; Στον πεζόδρομο της Τριών Ναυάρχων έκλεισε ένα ακόμα καφέ – μπαρ, ανάμεσα στην Μαιζώνος και στην Κορίνθου, ενώ πριν από λίγες μέρες έκλεισε και ένα καφέ μπαρ επί της οδού Αγίου Ανδρέου, κοντά στην Αγίου Νικολάου. Άλλες πάλι καφετέριες ή καταστήματα εστίασης πωλούνται, όπως για παράδειγμα ένα στην Αράτου ή ένα άλλο επί της Ερμού.
H τάση προς το...επιχειρείν και η "ζούγκλα"
Δεκάδες ακόμα επιχειρήσεις της Πάτρας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, με τους επιχειρηματίες – ιδιοκτήτες τους να ματώνουν κάθε μέρα για την επιβίωση και για να κρατήσουν όρθια τα καταστήματα τους.
«Πόσα ακόμα να αντέξουμε και εμείς» αναφέρουν στις μεταξύ τους συζητήσεις οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Παράλληλα, βέβαια με τα καταστήματα που κλείνουν υπάρχουν και άλλα που ανοίγουν, κυρίως από ανάγκη για να κάνουν κάτι.
Βλέπετε, στον ιδιωτικό τομέα οι μισθοί έχουν πέσει - στην πραγματικότητα και σύμφωνα με τους "νόμους" που υπάρχουν στην αγορά και όχι σύμφωνα με τα όσα λέγονται στην Βουλή- στα 450 και στα 400 ευρώ (τα οποία είναι ζήτημα αν τα παίρνουν και στην ώρα τους), χρήματα που φυσικά δεν φτάνουν για να κάνεις οικογένεια και για να έχεις μία προπτική για το μέλλον.
Έτσι, εργαζόμενοι, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να βρουν δουλειά με κανονικό μισθό ψάχνουν τρόπους για να γίνουν αυτοί αφεντικά του εαυτού τους, μήπως και βρουν αυτή την προοπτική, ρισκάροντας κάποια χρήματα που ενδεχομένως να έχουν οι οικογένειες τους στην άκρη και ανοίγοντας τις δικές τους επιχειρήσεις, γνωρίζοντας όμως εκ των προτέρων ότι πλέον έχουν να βαδίσουν σε μία «ζούγκλα» που τα… άγρια θηρία της είναι έτοιμα να τους κατασπαράξουν με το «καλημέρα»…
