«Είμαι εδώ για να φροντίσω εσένα σε όποια ανάγκη έχεις, σωματική ή ψυχική. Είμαι ο κρυφός ήρωας που δε θα δεις ποτέ γιατί τα μάτια σου είναι εκπαιδευμένα να κοιτάνε μόνο ψηλά κι εγώ είμαι σκυμμένος να σου βρω φλέβα, δεν με βλέπεις. Είμαι το Α που σε παραλαμβάνει από το χέρι στα επείγοντα και το Ω που σου δίνει το εξιτήριο στο χέρι πάλι. Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα δεις το βράδυ και ο πρώτος που θα αντικρίσεις το πρωί». Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το κείμενο που έγραψε για τη σημερινή Διεθνή Ημέρα Νοσηλευτή ο Λάμπρος Λιάπης, Νοσηλευτής Μονάδας Τεχνητού Νεφρού, στο Γενικό Νοσοκομείο Μεσολογγίου.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα το Δ.Σ. του Περιφερειακού Τμήμα Πελοποννήσου του Εθνικού Συνδέσμου Νοσηλευτών – Νοσηλευτριών Ελλάδος αναφέρεται στον πολλαπλό ρόλο που μπορούν και διαδραματίζουν οι νοσηλευτές αλλά και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Το φετινό μήνυμα είναι αφιερωμένο στο ρόλο των νοσηλευτών και στον τρόπο, με τον οποίο η φροντίδα μπορεί να είναι εκτός από ποιοτική και οικονομικά αποδοτική.
Όπως ανέφερε η νοσηλεύτρια του ΠΓΝΠ Βασιλική Λυμπέρη, Αντιπρόεδρος του Περιφερειακού Τμήματος Πελοποννήσου του Εθνικού Συνδέσμου Νοσηλευτών Ελλάδος , που είναι ένα επιστημονικό κι όχι συνδικαλιστικό σωματείο οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται είναι αντίξοες, δεδομένης της έλλειψης προσωπικού, η οποία προκαλείται και από τη συνταξιοδότηση, θέσεις οι οποίες στη συνέχεια δεν αναπληρώνονται. Αποτέλεσμα είναι να εργάζονται δύο νοσηλεύτριες για 35 έως και 45 ασθενείς, «με αποτέλεσμα την έκπτωση στην ποιότητα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων. Είναι μοιραίο να συμβεί. Επιπλέον οφείλονται πολλές άδειες και ρεπό, που έχουν συσσωρευτεί από προηγούμενα χρόνια».
Από την πλευρά της η Πρόεδρος του Φορέα Κατερίνα Ασλανίδη που εργάζεται στον Άγιο Ανδρέα, περιγράφει μια αντίστοιχη κατάσταση ως προς τις αναλογίες νοσηλευτών – ασθενών, προσθέτοντας την κατακερματισμένη λειτουργία του νοσοκομείου λόγω του κτιριακού προβλήματος που αντιμετωπίζει μετά τον σεισμό του 2008.
