Η έλλειψη ρευστότητας που χαρακτηρίζει την αγορά, αποτέλεσμα της φτωχοποίησης της κοινωνίας της Πάτρας φαίνεται από τα απλά πράγματα.
Εκεί είναι που δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν χρήματα και ότι αυτά που παίρνουν δεν τους φτάνουν για όλα, παρά μόνο για το ένα τέταρτο των αναγκών τους, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να τις ιεραρχήσουν, ακόμα και αν αυτές έχουν να κάνουν με αναγκαία είδη διατροφής.Οι καταστηματάρχες, παντός είδους, από ψιλικατζίδικα και μπακάλικα, μέχρι μαγαζιών ρούχων ένδυσης και υποδημάτων, βλέποντας ένας πελάτη, γνωρίζουν πλέον από την αρχή ότι κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της πώλησης θα προσπαθήσει να ζητήσει το… σκόντο του. Ακόμα και αν αυτό είναι για λίγα ευρώ. Ειδικότερα σε καταστήματα τροφίμων, παντοπωλεία, ψιλικατζίδικα, μίνι μάρκετ και κρεοπωλεία το… βερεσέ δίνει και παίρνει με τους πελάτες να ζητούν «σκόντο» ακόμα και για ένα κουτί γάλα.
Άλλοι πάλι πελάτες στα ίδια καταστήματα ζητούν να τα γράψουν στο τεφτέρι, με σκοπό να τα πληρώσουν στα τέλη του μήνα όταν και θα πληρωθούν. Το τεφτέρι, όμως, κάθε φορά ολοένα και μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να βάζει «μέσα» τους καταστηματάρχες. Είναι η εποχή του σκόντου και του τεφτεριού και η αγορά, πέρα από όλα τα υπόλοιπα δεινά της κρίσης, υποφέρει και από αυτό. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και το δίκιο αυτό έχει να κάνει πλέον με την φτώχεια που νιώθει άλλωστε και στο πετσί του και ο κάθε καταστηματάρχης.
